Stash (singer-songwriter Gunther Verspecht) GC De Linde Haren (24-09-2021) report & photo credits: Anja Cleemput info club: GC De Linde info band: Stash © Rootsville 2021

Om het weekend goed in te zetten trok ik naar De Linde in Haren naar het concert waar ik al heel lang naar uitkeek “STASH”. In de zomer van 2005 stond Stash onder andere op Rock Werchter. De bezetting van de band veranderde door de jaren heen verschillende keren, maar frontman zanger-gitarist Gunther Verspecht is een vaste waarde. De huidige bezetting bestaat naast Gunther Verspecht (zang, gitaar en piano) uit Ht Roberts (zang en bas), Bruno Deneckere (zang, gitaar), Nils De Caster (zang, piano, lapsteel, mandoline, viool) en Niels Delvaux (drums).

Gunther Verspecht bewees vroeger al dat hij een excellente songschrijver was en over een topstel stembanden beschikte. En tijdens het concert bleek niets minder waar. Hoe kan je je weekend beter beginnen dan met de karakteristieke stem van Gunther omringd met 4 topmuzikanten!

Uiteindelijk is het dan zover. De band komt het podium op en steekt onmiddellijk van wal met  het eerder experimentele ‘Revelation Man’. Met een ouverture voor bas en piano bloeide deze song mooi open en was de toon meteen gezet. Mooie samenzang met Bruno Deneckere (die zich net als bij de Rolls als een meesterlijk gitarist toonde) tijdens ‘The Same’, wat over een bijna-doodservaring ging.
Ook ‘Man for the job’ paste als een handschoen en bleek geknipt voor deze starcast band en werd dan ook nog eens loepzuiver gezongen. ‘Go Easy Now’ ging over afscheid en de twang van de lapsteel maakte de luisterervaring alleen maar dieper.

Het, door de prachtige klanken uit de viool van Niels, opgeluisterde ‘Revery’ handelde dan weer over het thema van de gruuten dorst op een huppelende beat van drummer Niels Delvaux. ‘Oh My Sweet Carolina’ van Ryan Adams klonk als vintage James Taylor en was dus weer een staaltje tijdloze folkpop. Dan nam Gunther Verspecht zelf plaats achter de piano en mocht Nils alweer de toetsen even inruilen voor de viool voor de ontwapenende schoonheid van ‘Wolfman’, tevens de titeltrack van Stash zijn geweldige comeback-album uit 2019.

Dan was het tijd voor een cover, hier Daniel Lanois zijn “Louise” dat door alle mooie tierlantijntjes een karaten legering meekreeg en toen was het tijd voor een korte pauze. De gezellig gevulde zaal van de Linde kon zich tegoed doen aan Girardin geuze, framboise en kriek en op de tonen van de verstilde weemoed van ‘Rock ’n Roll Show’ vloog onze superband er weer uiterst krachtig in en mochten we ons bij wijze van zachte landing neervleien op ‘Hill’.‘Thirsty as a Flower’ was als een intergalactische bloemencorso over de oneindigheid van de kosmos, ofzo, maar handelde ook over de mojo devil gedijend op een bedje van kristalheldere gitaren. Toen ‘Rain’ werd ingezet, dachten we dat we naar waarempel the band aan het luisteren waren, maar het was als een zoen van een regenachtige Stash (the lost will be found) met heerlijk blendende samenzang van de voltallige band.

Dan is het tijd voor de monsterhit van zo’n 15 jaar geleden ‘Sadness’, dat met zijn akoestische intro en lapsteel een extra dimensie meekreeg. Luchtiger ging het er aan toe op de Villa Ponderosa over een zekere ‘Rosa’ met Ierse folk in galop over een gewillige deerne met ingebouwde flarden ‘Jolene’ (Dolly Parton) en ‘Folsom Prison’ (Johnny Cash). ‘It ain’t no sin to be forgiving’ zoals gezegd in het lied ‘Sinner’ en waarbij we ondertussen ook aan het einde zijn van deze fantastische tweede set. Gelukkig kregen we nog twee bisnummers waarvan de eerste ‘Blackbirds’ was, een duo voor Nils de Caster en Stash waarbij de denkbeeldige kraaien circuleerden over een door liefde uitgeleefd nest zonder eieren at all…

Kers op de taart was het aan Sixteen Horsepower ontleende ‘Strawfoot’ waarbij de mandoline ons op grootse wijze uitwuifde. Zoveel talent en klasse in één band met vuur en passie op een podium, een mens zou er lyrisch van worden...

Zoveel talent en klasse in één band met een meer dan zalvende dosis vuur en passie op een podium, een mens zou er lyrisch van worden... Merci Stash & Co, en natuurlijk de geweldige mensen van Toogenblik, en graag tot een volgende gelegenheid!